Tripjes

Hoi allemaal!

Hoe is het daar in Nederland? Hoorde dat jullie de eerste zomerse dagen al gehad hebben. Op het moment dat ik dit bericht aan het typen ben is pinkpop bij jullie in volle gang. Helaas dit jaar voor mij dus geen luchtbedje oppompen, geen dixies zonder toiletpapier en geen Giel Beelen die me lastig komt vallen. Wat een gemis… nee hoor, voor het eerst toch stiekem een beetje heimwee naar het koude kikkerlandje als ik de pinkpop voorpret zo aan hoor. Maar, heb het nog steeds zeer goed naar mijn zin hier. Ben nu na 2 ½ week vakantie met Bart en Desiree weer een beetje in mijn normale ritme aan het komen. Mijn onderzoek is nu zo goed als afgerond en ben druk bezig alle gegevens te verwerken. De vakantie was echt super en het was natuurlijk erg leuk om die twee weer te zien en te showen hoe mijn leventje hier eruit ziet. We hebben in die 2 ½ week 3 trips gemaakt; de eerste trip was naar de Blanche Marie watervallen. Dit was een vrij turbulent tripje. Op de weg naar de watervallen ging namelijk ons busje kapot en konden we (gelukkig) meeliften in de laadbak van een vrachtwagen. In deze bak lagen o.a. kratjes met lege flessen bier en een levende schildpad. Omdat we dwars door de jungle heen reden moesten we op een gegeven moment op de grond gaan zitten en ons klein maken omdat we anders onthoofd zouden worden door takken. In de grond zaten grote kuilen dus mijn ontbijt ging regelmatig even de verkeerde kant op, maar ik had vooral medelijden met de schildpad, die bijna geplet werd door een grote melkbus (of iets wat daar op leek). Af en toe moesten we even stoppen omdat er dan weer een omgevallen boom op de weg lag. Gelukkig had de chauffeur een groot kapmes meegenomen (en een geweer, maar die was niet nodig), zodat we de rit gewoon voort konden zetten. Één ding weet ik zeker; ik ben na deze rit echt van mijn enge beestjes angst af. Er vlogen namelijk beesten als spinnen, mega grote sprinkhanen en wandelende takken, kevers etc. de bak binnen en wegrennen was dit keer geen optie dus heb ik me er maar aan over moeten geven. Nee, mij maak je tegenwoordig niet mee bang met een torretje of spinnetje. Toen we aan waren gekomen moesten we nog over een bruggetje heen lopen die een meter onder water stond, maar daarna kwamen we dan eindelijk bij de watervallen aan. Het was de heftige rit waard geweest, want het waren erg mooie watervallen en het was heerlijk even in het koele water te liggen.

De tweede trip was naar Boven Suriname. Vanaf Paramaribo werden we opgehaald door André de gids, en reden we naar de eerste slaapplaats. Maar een trip in Suriname is natuurlijk geen echte trip zonder autopech. Meerdere keren kwamen we met het busje vast te zitten in de modder en hebben we gezellig mogen duwen, totdat de derde keer dat dat gebeurde de auto het begaf en de man die ons eruit wilde trekken zelf ook muurvast kwam te zitten. Daar stonden we dan weer, midden in de jungle tot aan onze oksels in de modder. Wel hele mooie vlinders nog gezien trouwens (positief blijven denken he!). Gelukkig was het niet ver meer naar het verblijf, dus hebben we het laatste stukje maar gelopen. De hutjes waar we in sliepen stonden aan een super mooie rivier. Na een klein powernapje in de hangmat hebben we lekker met z’n allen gegeten en nog een avondduik genomen in de rivier. Daarna vroeg naar bed gegaan omdat om 11 uur de stroom uit zou gaan. Nog wel even een handige waarschuwing gehad van André, dat in de rand van de WC vaak plak kikkertjes zitten die op je billen kunnen springen zodra je gaat zitten. Gelukkig hoefde ik op eens niet meer naar de WC ’s nachts. De volgende dag zijn we met een bootje naar een aantal marron dorpjes gevaren. De bestuurder van de boot zette ons bij de ene kant van een dorpje af en zou ons later bij de andere kant op komen halen. Toen we door het dorpje liepen kwamen we echt in de middeleeuwen terecht, waar de vrouwen hun kleren en de vaat in de rivier wassen en in hutjes wonen met daken van palmbladeren. De hutjes waren soms volgepropt met potten en pannen, omdat dit een vorm van status is. Veel vrouwen hadden een ontbloot bovenlichaam, waar je aan kon zien dat de zwaartekracht goed zijn werk heeft gedaan zeg maar. Toen we aan de andere kant van het dorp kwamen, waar de bootman ons op zou komen halen, was er geen boot te bekennen. Na een tijd wachten liet André ons achter om op zoek te gaan naar de bootman. Toen zijn we maar even gaan zwemmen, waar een aantal jongetjes uit het dorp heel hard om moesten lachen. Dat komt natuurlijk niet vaak voor, een aantal bakra’s in zwemkleding (zelf hadden ze alleen een touwtje om hun middel) die de rivier in springen. Toen uiteindelijk toch nog onze boot aan kwam varen zijn we weer terug naar onze slaapplaats gevaren, waar we nog even lekker in de hangmat hebben liggen chillen. Op één van de hutjes hebben we nog een vogelspin kunnen bewonderen. Ik heb er maar niet te lang bij stilgestaan dat die beesten dus ook gewoon in ons hutje zouden kunnen zitten. Maar stiekem heb ik die nacht toch iets minder lekker geslapen dan die nacht daarvoor. De volgende dag hebben we ’s ochtends gedoucht in de rivier en zijn we naar de top van de Brownsberg gereden. Daar hadden we een erg mooi uitzicht over het Brokopondo meer. Na de lunch zijn we de lopend de berg af gaan dalen, wat best een pittig tochtje was. Door de regen was het erg glad en sommige stukken waren zo stijl dat je via een touw of boomtakken naar beneden moest glijden. Maar eenmaal onder aangekomen was een prachtige waterval waar we natuurlijk even onder hebben gestaan. Dat was erg verfrissend. Die frisheid was snel weer weg toen we hetzelfde stuk weer terug moesten lopen. Toen merkte ik goed dat mijn hardloop conditie die ik opgedaan had in Nederland alweer ver te zoeken is. Tijdens de wandeltocht hebben we ook nog zilveraapjes en een brulaap kunnen spotten en al met al was het een leuke ervaring. De lucht die van ons afkwam toen we later weer in het busje zaten rook niet bepaald naar bloementjes, met onze natte kleding en onze handdoeken die heel de dag al vochtig in onze tassen hadden zitten braden. Eenmaal aangekomen op Stone Island hebben we lekker gegeten en was het weer om 11 uur bedtijd i.v.m. de stroom. De volgende dag zijn we met een bootje het Brokopondo meer opgegaan. We zijn nog even gestopt bij een groep goudzoekers, die ons lieten zien hoe ze dat deden. De goudzoekers wilde graag één van de meiden bij ons in de groep kopen, maar we vonden haar zo lief dat we het aanbod maar hebben afgeslagen, haha. We hebben daarna nog even gezwommen in het meer en zijn later op de dag weer terug gereden naar Paramaribo.

De volgende dag zijn we een dagje in Paramaribo gebleven en hebben een beetje geshopt. ’s Avonds hebben we met z’n allen uit eten geweest bij Blauwgrond, een straat met allemaal Javaanse eettentjes. Daar naar het toilet gaan was een aparte ervaring, aangezien deze midden in de keuken was. Ook was de bovenkant van de toilet open, zodat de jongens tijdens het plassen konden bekijken hoe de kippenpootjes gefrituurd werden.
De volgende dag zijn we met z’n drietjes naar Matapica geweest, een mooi strand waar we sliepen in een tentje en waar we ’s avonds een mega grote Leatherback schildpad hebben gezien die eitjes aan het leggen was. Dit gehele ritueel duurde ongeveer een uur. Eerst ging de schildpad een holletje graven voor de eitjes. Daarna werden er non-stop eitjes gelegd en konden we haar van dichtbij bekijken omdat de schildpadden tijdens dit ritueel in een soort trance zijn. Na het leggen van de eieren werd het holletje goed door haar ingestopt en is ze uiteindelijk weer terug de zee ingelopen. Echt heel mooi om zo’n groot beest van dichtbij gezien te hebben. Na heerlijk te hebben geslapen werden we om 6 uur door André gewekt om op zoek te gaan naar baby schildpadjes. Helaas hebben we ze niet kunnen vinden en zijn we ’s middags met de boot weer terug gevaren. Tijdens deze boottocht heb ik het voor het eerst in Suriname koud gehad, omdat het heel hard regende en het bootje best snel ging. Met blauwe lippen kwamen we uiteindelijk weer aan in het dorpje en vervolgens in Paramaribo.

Die zaterdag ben ik samen met Bart gezellig naar de dierentuin geweest en hebben we nog even geshopt. Daarna met z’n tweetjes uit eten geweest want dit was immers de avond voordat hij weer naar Nederland zou gaan . Daarna zijn we met z’n allen nog wat gaan drinken bij Het Vat en uiteindelijk toch nog maar even naar de Zazazoe (discotheek) geweest. Dat moet je namelijk toch wel gezien hebben als je ooit in Paramaribo geweest bent.

En toen was het alweer zondag, de dag dat Bart en Dee terug naar huis zijn gegaan. Dat was na die leuke weken wel weer even slikken. Gelukkig waren mijn huisgenootjes toevallig ook in Paramaribo om me op te vangen en het was ergens ook wel weer lekker om (na een lange taxirit) weer ‘thuis’ in Nickerie aan te komen. De dagen daarna lag alles stil in Suriname i.v.m. de verkiezingen. Ook op kantoor was niks te doen dus heb ik nog een paar dagen te tijd gehad om ‘bij te komen’ van de vakantie. Mijn huisgenootje kwam gisteren met de opmerking: “Hard werken houdt je overend, behalve als je in Suriname bent’, haha. Ik ga nu beginnen met het maken van mijn voorlichtingen. Even voor de mensen die bang zijn dat er een soort tweede wereld oorlog plaats vind hier in Suriname in verband met de uitslag van de verkiezingen; het valt allemaal reuze mee hoor, ik moet alleen voorlopig geen paarse kleding dragen omdat ik dan lijkt dat ik bij een bepaalde partij wil horen waarbij ik me bij de bakra’s niet populair maak. Nee hoor, alles is rustig hier en ik vermaak me nog prima. De tijd gaat erg snel als ik bedenk dat ik over bijna 4 weken alweer terug naar huis ga. Maar heb nog een aantal leuke dingen in het verschiet hier, zo gaan we volgend weekend met z’n allen naar Bigi Pan, een groot meer waar veel vogels zijn en waar we in een hutje op het water in hangmatten gaan slapen en het WK komt er natuurlijk ook aan dat we één weekend in Paramaribo gaan kijken. Ik hou jullie op de hoogte!

Xxx Simone